In navolging van Piet Oudolf in Nederland, Jan Spruyt in België en Cassian Schmidt in Duitsland is de prairietuin de laatste jaren in opmars als ecologisch en onderhoudsarm alternatief voor de traditionele beplanting. De prairiebeplanting is geïnspireerd op het systeem van de Noord-Amerikaanse prairie, maar kan eindeloos gevarieerd worden met planten uit de hele wereld. Het karakter van de prairiebeplanting wordt bepaald door het gebruik van grassen in combinatie met vaste planten, meestal in een mengverhouding van zo'n 40% grassen en 60% vaste planten. Vaak worden voorjaars- en zomerbollen toegevoegd, voor bloei vroeg in het seizoen. Want de prairieborder kent zijn hoogtepunt Ian het einde van de zomer en in het najaar. Een gemeenschappelijk kenmerk van prairieplanten is dat ze diep wortelen en daardoor goed tegen droogte kunnen. Vaak wordt een prairiebeplanting aangelegd op een armere grond bij voorkeur met een dikke mulchlaag van bijvoorbeeld split of grind. Het uiteindelijke beeld van de border wordt bepaald door de wijze waarop de verschillende planten gemengd worden: schijnbaar willekeurig of met een vast patroon, in grote of kleine groepen of in waaiers. Waar je ook voor kiest, het effect is altijd geweldig.